Τούτες τις μέρες με τις αγροτικές
κινητοποιήσεις όλοι είδαμε να δίνει ψίχουλα στους αγρότες και να τους στέλνει
στο μαρασμό με την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Και για κράτος Δικαίου;
ούτε κουβέντα για την καταδίκη που είχαν από τους «φίλους» Ευρωπαίους. Πριν
αρκετά χρόνια (2007) έγραφα περίπου τα ίδια και επανέρχομαι δυστυχώς στο ίδιο
μοτίβο καθώς η κατάσταση παραμένει και χειροτερεύει όλο και περισσότερο από τις
πολιτικές της λιτότητας και της ακρίβειας που όπως είπα, επιβάλλουν οι
κυβερνώντες. Πολιτικές που κρατούν σε ομηρία μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας με
τα επιδόματα φτώχειας και δήθεν αλληλεγγύης. Όσο δεν πιστεύουμε στη δύναμη μας
ως λαός και δεν καταλάβουμε ότι μόνο ο ταξικός αγώνας φέρνει σωστό αποτέλεσμα
για εμάς, ΜΟΝΟ ΨΙΧΟΥΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ.
Περιδιαβαίνοντας χωριά και μικρές
κωμοπόλεις της Αιτωλοακαρνανιας καταχείμωνα αμέσως διαπιστώνεις την ερημιά και
την εγκατάλειψη μιας περήφανης και πλούσιας γης που είναι ένα βήμα πριν την
αποσύνθεση της. Μία Αιτωλοακαρνανία που είναι ο μεγαλύτερος και ο πλουσιότερος
νομός στην Ελλάδα σε υδάτινους πόρους και πολλές φυσικές ομορφιές (λίμνες,
ποτάμια, παραλίες κ.λ.π.) έχει αφεθεί στην τύχη του, καθώς και έναν πληθυσμό 250.000
κατοίκων περίπου τον λυμαίνονται πραγματικά σε κοινωνικό, πολιτικό και
οικονομικό επίπεδο 200 με 300 άνθρωποι. Οικογένειες από τα λεγόμενα ευγενή και
κλειστά επαγγέλματα, διάφοροι αιρετοί άρχοντες, αγροτοπατέρες χείριστου είδους
και διάφοροι υπάλληλοι σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Όλοι αυτοί οι
λίγοι με την ανοχή διαφόρων πολιτικών έχουν γεμίσει το νομό με
πρόωρες και αναπηρικές συντάξεις, ψίχουλα δηλαδή, κατ΄επίφαση συντάξεις, όπως
και κάποιες μικρές επιδοτήσεις, όσο αυτές κρατήσουν.
Με όσους αγρότες και αν συζητήσεις,
καταλαβαίνεις αμέσως, ότι αυτοί οι λίγοι καρπώνονται τελικά τα μεγάλα πακέτα
των και που είχαν πριν φροντίσει να πάρουν τις μεγάλες ποσοστώσεις από τα καπνά
και που οι ίδιοι πρωτοστατουσαν να φύγει το προιόν από τον Νομό. Χώρια τα
χρήματα και τα προγράμματα από τα μέχρι τώρα Κοινοτικά ΠΛαίσια, από τα οποία
λίγοι πραγματικά αγρότες έχουν ωφεληθεί μέχρι τώρα, γιατί οι περισσότεροι δεν
τα γνώριζαν, αλλά ούτε και τώρα τα γνωρίζουν, καθώς οι υπηρεσίες που
λειτουργούν για αυτό τον σκοπό ενημερώνουν, όπως λέγεται επιλεκτικά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Οι άνθρωποι εκεί γνωρίζουν
πολύ καλά όλα αυτά και συνειδητοποιούν τώρα που βρίσκονται σε μερική
απασχόληση, ότι οι πραιτοριανοί της όλης κατάστασης πάνε να καταντήσουνε τον
κόσμο άνεργους εργάτες στα
πεζοδρόμια του Αγρινίου, και τα παιδιά τους, νέους ανθρώπους να τους στείλουν μερικώς απασχολούμενους εργάτες στα
διάφορα σύγχρονα εργασιακά σκλαβοπάζαρα
της Αθήνας και με τον τρόπο τους και την πολιτική τους πάνε να διαμορφώσουν
νέα τάξη που δεν μας είναι και τόσο άγνωστη. Κάτι θα έχετε ακούσει για
τσιφλικάδες και για συγκέντρωση μεγάλων εκτάσεων γης από λίγους και στους
περισσότερους πιστεύω θα σας έρχεται στο μυαλό τώρα η λέξη «παρασποριάρης» και
«σέμπρος».
Καμία ανάπτυξη, καμιά υποδομή και
καμία σοβαρή πρόταση για εναλλακτικές καλλιέργειες. Κανένα θετικό μήνυμα προς
τους νέους ανθρώπους που θέλουν να μείνουν και να δημιουργήσουν τη ζωή τους με
αξιοπρέπεια στον τόπο που γεννήθηκαν. Με όσους κατοίκους διαφόρων χωριών και να
μιλήσεις την ίδια πίκρα και την ίδια αγανάκτηση βγάζουν και οι περισσότεροι
λένε την ίδια κουβέντα, ότι τα χωριά ερημώνουν και σε λίγα χρόνια θα χρειάζεται
να πληρώνουμε φυλακές για να προσέχουν τα άδεια σπίτια.
Με την ευκαιρία της διαδρομής αυτής
και της οποίας καταγραφής των προβλημάτων μπόρεσα να κάνω, έρχομαι να συμφωνήσω
με το άρθρο που διάβασα στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας «εν Μπαμπίνη» και την επιστολή από τον κ. Δήμαρχο Φυτειών προς τους πολιτικούς
του Νομού μας και όπως έλεγε, παλεύει μόνος του.
Με πολύ φιλική και πατριωτική
διάθεση θέλω να του πω πως ότι δεν είναι κανείς μόνος όταν αγωνίζεται για το
δίκιο, κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος,
αρκεί να παλεύουμε από το ίδιο μετερίζι απέναντι στα πραγματικά προβλήματα που
έχει ο τόπος και να μην αφήνουμε επιτέλους το νερό, είτε να μας το παίρνουν
άλλοι ή να χάνεται στη θάλασσα και εμείς να μη έχουμε να πιουμε. Εμένα η σκέψη
μου και η κρίση μου μετά από αυτή τη μικρή διαδρομή μου λέει: Κύριοι της
Τοπικής Αυτοδιοίκησης και πολιτικοί του Νομού μας, επιτέλους βγείτε μπροστά και
ενημερώστε τους πολίτες για την πραγματική κατάσταση που υπάρχει στον Νομό μας.
Η ενημέρωση είναι η πεμπτουσία της
δημοκρατίας και οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν το όλο γίγνεσθαι που έχει
σχέση με την εργασιακή και κοινωνική ύπαρξη. Αν θέλετε μπορείτε να σταματήσετε
τον οικονομικό μαρασμό, πριν γίνετε οι περισσότεροι από εσάς απλά ΠΡΩΗΝ, γιατί
η ιδεολογία της σύνταξης και η αποσύνθεση της εργασίας είναι επικίνδυνη.
