Πέμπτη 9 Μαρτίου 2023

Χριστόδουλος Παμπλέκης: ο Ακαρνάνας φιλόσοφος

 


Σημαντικό ρόλο στην ιδεολογική και πνευματική προπαρασκευή, αλλά και την επιτυχία της, της Επανάστασης του 1821 διαδραμάτισαν ασφαλώς οι Έλληνες λόγιοι των ελληνικών παροικιών στη Δύση. Με τη σωστή καθοδήγησή τους βοήθησαν σημαντικά τον ένοπλο Αγώνα και δικαίως κέρδισαν τον σεβασμό όλων των Ελλήνων. Όλοι πια ακoλουθούσαν τους μορφωμένους, τους Πατέρες του Γένους. Δίπλα στις κορυφαίες μορφές, όπως ο Ρήγας, ο Κοραής, ο Βούλγαρης κ.ά. επάξια στέκεται και η μορφή του ακαρνάνα φιλοσόφου-μοναχού Χριστόδουλου Παμπλέκη...

Ο Χριστόδουλος Παμπλέκης γεννήθηκε το 1733 στον οικισμό Άνω Χώρα Μπαμπίνης, που βρισκόταν κοντά στη Ι. Μ. Αγίου Γεωργίου Πόρτας και ήταν γιος του Ευσταθίου Παμπλέκη. Από μικρός έμεινε ορφανός από μητέρα και στα 4 ή 5 του χρόνια προσβλήθηκε από ευλογιά και έχασε το αριστερό του μάτι και του έμειναν αρκετά σημάδια στο πρόσωπο. Ο πατέρας του ήταν παλαιότερα κλέφτης στην περιοχή του Ολύμπου, απ' όπου ήρθε, για άγνωστο λόγο, στη Μπαμπίνη και παντρεύτηκε την κόρη κάποιου Γατσή. Γύρω στο 1740, αφού είχε χάσει τη σύζυγό του,  έφυγε για την περιοχή του Ολύμπου μαζί τον μικρό Χριστόδουλο. Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζουμε, εκεί λίγο συνελήφθη από τους Τούρκους, γδάρθηκε ζωντανός και στη συνέχεια κομματιάστηκε. Τον μικρό Χριστόδουλο πήρε υπό την προστασία του ένας κάτοικος του Λιτοχώρου με το όνομα Καλλίας, ο οποίος τον έστειλε σχολείο αρχικά στο Λιτόχωρο και αργότερα στη Ραψάνη. Ο Χριστόδουλος ήταν πνεύμα ανήσυχο και σε νεαρή ηλικία γράφτηκε στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους, που διεύθυνε τότε ο Ευγένιος Βούλγαρης (1753). Εκεί μαθήτευσε δίπλα σε αξιόλογους νέους (Σέργιος Μακραίος, Ιώσηπος Μοισιόδαξ, Κοσμάς ο Αιτωλός κ.ά.) της εποχής και γρήγορα έγινε ικανότατος λόγιος. Ως δραστήριος, ανήσυχος και φιλομαθής που ήταν μπλέχτηκε γρήγορα στις εσωτερικές διαμάχες των Κολλυβάδων του Αγίου Όρους που ξέσπασαν το 1756.  Έτσι, όπως και ο δάσκαλός του, γνώρισε τις λυσσαλέες επιθέσεις του συντηρητικού κατεστημένου του κλήρου, οι οποίες τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το Άγιον Όρος το 1759 και να εγκατασταθεί για ένα διάστημα στην περιοχή τού Ολύμπου, όπου και υπάρχουν αναφορές για μαθητές του εκεί. 

Περισσότερα ΕΔΩ