Γράφει ο Κομπλίτσης Αποστόλης "Ακαρνάνας"
Καλό είναι το
πανηγύρισαν και έχει όμορφες εικόνες.
Αρχέγονοι χοροί καλά κρατούν και τα τραγούδια σας όπως εσείς το λέτε έχουν κάποιους κανόνες!!
Κ’όσο τα χρόνια φεύγουνε καινούρια και
καινούρια λόγια έρχονται λές και θα μείνετε στη γη χρόνια και αιώνες. Πολλά
είναι τα λόγια σας και το στόμα σας αφρίζει σαν το φεγγάρι που κάθε τόσο χάνετε
κ’ όμως ξαναγιομίζει!!!
Σαν έρχεται το πρωινό
και ο χώρος στενεύει φέγγει μόνο του τη γη και όλους μας δροσίζει.
Ξάφνου, χάνεται σιγά-σιγά στην άκρη τ’ουρανού
σαν μακρινό αστέρι, καθώς ο ήλιος τη δροσιά αρχίζει να φωτίζει. Τότε είναι που
σε κάνει να σκεφτείς για τούτο δω τον κόσμο, όλα του είναι όμορφα είναι σωστά .
Και που ο άνθρωπος
κάνει λάθος ??? !!! Σαν ορμητικό ποτάμι είναι τα λόγια του με μιας σε
παρασέρνουνε σε ονείρατα και πράξεις. Όμορφα λόγια όμορφα τα λεέι . Μα μέσα
στην φούρια την τρελή κρύβουνε το φώς και για να λογίσεις το κακό πρέπει πολύ
να ψάξεις.
Περνούνν οι μέρες και βλέπεις απο μακριά το
όνειρο να πλησιάζει. Ερχεται και στο ξύπνιο σου και έιναι στολισμένο χαρά να σε
φιλέψει και αναφωνείς όλο χαρά ,επιτέλους κάτι καλό θα γίνει σε τούτο εδώ τον
τόπο έστω και με γλυκόλογα που δεν έχουνε και κόπο!!!
Πάλι απο το αγνάντιο θωρείς και έρχονται
δυο-τέσσερα-έξι μάτια σκοτεινά. Χολή και μίσος στάζουνε λες και έρχονται απο
άλλους χρόνους, άλλες εποχές όπως έβλεπε ο Νέρωνας τη Ρώμη που καιγότανε απο
μακριά. Κει εδώ πάει χάνεται το όνειρο. Μπροστά σου βλέπεις πάλι να ξαγναντίζει
το κακό. Βλέπεις τον άνθρωπο να συμπεριφέρεται σαν άγιο θεριό. Ισως για ένα
καπρίτσιο ή για συμφέρον του προσωπικό.
Τι φταίει και τι
ενστικτο νοσηρό τον άνθρωπο οδηγεί και ένας για τον άλλονε καλό λόγο δεν
βρίσκει να πει
Όλοι φαντάζονται
εφήμερη ζωή και υστεροφημία!!!
Μα πως να το
αποκτήσουνε όταν τρέφονται και ζουν μόνο με την αδικία.?
Και να πως χάνεται το
όνειρο που εσύ πιστεύεις ότι είναι για τον τόπο σου καλό.
Μέσα απο ένα έργο μια
σκηνή και απο έναν κόσμο τόσο διαφορετικό. Ετσι σαν ένα παραμύθι κυλάει η ζωή
που πολλές φορές δεν προλαβαίνεις να τα δεις .
Ολα όσα αποκτάς είναι
δανεικά και τα χρωστάς. Το καλό είναι να δημιουργείς και τα παλιά να τα
κρατάς!!! Οπως λέει και ένα γνωμικό (το στάρι είναι για τα περιστέρια και το
ψοφίμια για τα όρνια ) τα πρώτα σύμβολο
ειρήνης τα δεύτερα αρπακτικά…
